viernes, 30 de marzo de 2018

Se busca!

Ola Piña. Onte vin estas imaxes que penso que mostran moi ben as formas de secuestrar a un cativo ou cativa e quería compartilas con vós porque como educadores e educadoras, tamén temos que ensinar a previr estas situacións.
Sempre houbo casos nos telexornais de nenos e nenas que se perden ou son secuestrados. Sen embargo, paréceme que cada vez é algo mais frecuente. Non sei a que se debe ese aumento de nenos e nenas desaparecidos pero si sei que moitos deles poderíanse previr se lles ensinásemos a detectar cando estan sendo secuestrados/as e tamén se nós, como persoas alleas, o identificamos.

1. Se escoitamos a un neno ou nena chamar ao adulto co que se atopa señor ou señora ou algún apelativo que non sexa familiar, achégate a preguntar.


2. A policía real pregunta primeiro polo pai ou nai do neno ou nena, non o/a leva á comisaría.


3. Entre rapazas adolescentes, o método mais frecuente é o de ofrecerlles ser modelo ou a imaxe dalgunha marca prestixiosa completamente falsa.


4. Algúns poñen a proba o valor dos cativos/as fronte aos seus amigos/as para montalos en vehículos sen rumbo.


5. Os secuestradores utilizan numerosos métodos para convencer aos cativos/as: agasallos, doces, incluso viaxes en autos de luxo a lugares bonitos.


6. Algúns utilizan a outros nenos ou nenas para levar a cabo o secuestro. Este, penso que é o mais difícil de previr.


7. Temos que ensinar aos cativos e cativas a non irse con ninguén que non sexan a súa nai ou pai, ou algún familiar moi cercano


8. Outra modalidade é a de ofrecer peluches ou lambetadas que sabemos que son  do gusto de todos os nenos e nenas.


9. Cando estamos cos cativos e cativas no parque, hai que ter conta de quen os mira con frecuencia e sospeitosamente.



10. Moitas veces vemos a nenos ou nenas resistíndose a ser levados por un adulto e pensamos que é unha rabieta e non preguntamos ou miramos ben que sucede.


11. Algúns, aprobeitan que aos cativos e cativas lles gustan os animais.




Rey López, Iván

viernes, 16 de marzo de 2018

Resultado de imagen de palabra cuentoResultado de imagen de palabra cuento
Como nesta semán adicamos tempo na clase a contar contos, busquei un pouco de información interesante sobre a maneira de cotar contos e distintas formas e recursos que podemos utilizar para narrar. Alguns dos recursos non os demos o ano pasado e espero que vos sirvan para un futuro xa moi próximo.


Neste video explica un pouco como se debe contar un conto, e algúns recursos:





Nesta páxina atopei algunhas formas difernentes de contar un conto, algunhas non as vimos o ano pasado. A da mesa de luz cos vasos encantoume.

10 formas orixinais de contar un conto de "Pequefelicidad":

http://www.pequefelicidad.com/2016/06/10-formas-originales-de-contar-cuentos.html

Resultado de imagen de colorin colorado





                                                                                                                               Miriam Cabanas Torres.

jueves, 15 de marzo de 2018

Resultado de imagen de el lapiz magico de malala
Resultado de imagen de malalaSobre Malala.

O lápiz máxico de Malala , é un conto de Malala Yousafzai. Malala deuse a coñecer cando tiña 11 anos escribindo para o servizo da BBC sobre a vida baixo os talibans co Pseudónimo Gul Makai, falando da loita da súa familia pola educación das nenas. Malala arriscou a vida por promover o acceso universal a unha educación de calidade (malala.org).

A todos nos soa de sair na televisión, por xogarse a súa vida, por dar discursos a tan temperá idade, e por escribir libros, polos que recibiu premios , incluido  o Nobel da Paz.

                                         O conto.
Resultado de imagen de el lapiz magico de malalaA historia trata sobre a súa propia vida, contandoa de maneira sinxela para un público infantil. Trata sobre a xustiza, e sobre todo a loita por conseguir un mundo mais xusto e mellor. Recomendoo moito a súa lectura, a min encantoume.


Resultado de imagen de el lapiz magico de malala

Unha nena que quería un mundo mellor.



                                                                                         
                                                                                                      Miriam Cabanas Torres.
                                      

NO te rías,NO respires NO seas un niño/a


Hoy he leído una noticia que me ha impactado,que no acabo de entender,que me sorprende que en pleno siglo XXI aun no hayamos avanzado, que no veamos que la infancia es una etapa vital y muy importante, que como personas adultas debemos recordar que días atrás fuimos niños y niñas, Si y Si fuimos niños y niñas, pero parece que hay gente que no se acuerda de que fue un niño/a.
Esto me parece triste, me desconcierta pensar que el entorno del que están rodeados los niños y niñas les perjudique, ya que los niños y niñas observan las conductas de las personas que les rodean, aun no saben que conductas son las que debe realizar y las que no debe realizar, aun no saben qué es lo adecuado,es innato que observen e imiten.
Y deben imitar a esas personas que les rodean y que les exprimen y les minan, creo que algo esta fallando.
Porque cuando un niño/a grita una persona adulta dice:
NO SE GRITA
Porque cuando un niño/a llora una persona adulta dice:
 NO LLORES QUE LLORAR ES DE BEBES
Porque cuando un niño/a salta una persona adulta dice:
 NO SALTES QUE MOLESTAS
Porque cuando un niño/a se ríe una persona adulta dice:
 NO TE RÍAS TAN ALTO QUE HACES MUCHO RUIDO
Porque cuando un niño/a pregunta me puedes leer un cuento una persona adulta dice:
NO, ESTOY OCUPADO/A YA ES HORA DE QUE APRENDAS A LEER
Porque cuando un niño/a juega con tierra una persona adulta dice:
NO, CON ESO NO SE JUEGA
Porque cuando un niño/a juega por las piedras una persona adulta dice:
SAL ,BÁJATE HAY NO SE JUEGA
Porque cuando un niño/a coge una piedra,una piña.. una persona adulta dice:
TIRA ESO,TÍRALO YA

Yo fui niña, grite y grite ,llore, saltaba sin parar, me reía a carcajadas, pedí que me leyeran cuentos o me contaran historias, jugué con tierra, jugué por las piedras es más me pasaba el día jugando en ellas, cogía piedras,piñas,flores,caracoles.. cogía cosas y no pasa nada.

Y QUIERO QUE LOS NIÑOS Y NIÑAS TAMBIÉN LO HAGAN,PORQUE EL JUEGO ES ESENCIAL EN LA INFANCIA, SI NOS CAEMOS NOS LEVANTAMOS, SI NOS HICIMOS UNA HERIDA LLORAMOS PORQUE DUELE, SI REÍMOS ES QUE SOMOS FELICES, SI PEDIMOS UN CUENTO ES PORQUE NOS GUSTA QUE NOS PRESTEN ATENCIÓN.

Son muchas las personas adultas que quieren que los niños/as estén callados/as y quietos/as, sentados/as en sus sillas sin hacer ruido,piensan que el silencio es sinónimo de "buena educación",un grave error, un niño/a que evita moverse y hacer ruido es por miedo a las represarías de las personas adultas, de esta manera no esta desarrollándose correctamente y esta creciendo en un ambiente hostil.

Por eso pido que se deje al niño/a serlo , que se le de su derecho a disfrutar de la infancia, no que se le corten las alas porque a una persona les molesten sus risas sus juegos y que por ello le pongan una multa y los padres tengan que pagar ¿por qué?, por que sus hijos/as jueguen ,vivan su infancia.



Os quiero compartir una noticia que acabo de ver y me ha sorprendido mucho:
https://elpais.com/elpais/2018/03/06/mamas_papas/1520349782_243681.html

Sandra Ares Gude

Un regalo del cielo


Imagen relacionada
Comparto con vos este conto infantil de Gustavo Martin Garzo, porque ademáis de gustarme moito as ilustración de Elena Odriozola, as cales me parecen que representan dunha maneira moi axeitada e bonita ,a historia que quere transmitir o autor. A historia de dúas nais ,una humana e outra animal, que perden aos seus bebés debido ao cansazo acumula. Cada unha encontra ao bebé da outra e cóidao como se fose o seu propio. A partir das anécdota o autor desenvolve unha oda a maternidade. Unha bela historia que aposta polo amor entre persoas, sen distinción de razas ou culturas, e que presenta a adopción e a acollida como opcións.


Adxuntovos un encalce do conto contado por una contacontos : https://www.youtube.com/watch?v=hoV3hLbQf50

Silvia Otero Muiño


miércoles, 14 de marzo de 2018

INFANCIAS E VIDAS ROUBADAS


Comparto esta publicación xa que nela hai tres videos que me impactaron ó velos xa que retrata como un neno/a pode sufrir frente a un maltrato ou abuso. Todo o que poden chegar a perder, o cal recibe o nome de infancia, a súa nenez. Os nenos/as que foron ou son maltratados ou abusados sexualmente acaban perdendo a súa infancia polo mero feito de que eles non van delatar a persoa xa que a maioría das veces ou é porque pensan que é correcto todo o que lle fan ou por medo. Un neno/a canto antes reciba axuda antes o poderá superar porque se eses nenos/as nunca reciben axuda nunca o poderán superar porque acaba sendo un trauma psicolóxico que deixa pegada.
Hai nenos/as que intentan ser invisibles polo feito de cando a persoa que lle está facendo dano intentar vela o menos posible ou agocharse para non ser visto.
Todo isto fainos ver que a un neno/a canto antes lle detectemos un abuso, desa maneira estarémoslle axundando a que non teña que cargar toda a vida con eso.

ENLACE:
https://elpais.com/economia/2017/11/21/publizia/1511279484_575449.html



ZAIRA IGLESIAS