viernes, 15 de diciembre de 2017

Educación en el asombro.


La educación en el asombro:

Los niños/as nacen con asombro, es decir, el deseo de conocer. La ilusión por aprender está unida al asombro.
 La educación y los procesos de aprendizaje se han desnaturalizado. ¡Respetemos ritmos e intereses!. Si les quitamos el asombro y la ilusión, les provocamos el miedo y les introducimos en un aprendizaje impuesto y obligado.
 Los niños/as, por ejemplo, aprenden a través de experiencias sensoriales concretas para comprender el mundo y comprenderse a sí mismos.


¿Porque emplear el asombro para educar?


- El asombro les lleva a la ilusión.
- Permite un desarrollo que respete su ritmo natural.
- Les posibilita a ser, poco a poco, creando su personalidad actual y futura.
- Les deja tiempo y ganas para pensar y para asimilar los contenidos.
- Pierden el miedo al esfuerzo.


¿Como educar en el asombro? 10 pautas para que se ilusionen aprendiendo.


  1. Parte de sus intereses y despierta su asombro. Aprovecha su curiosidad natural para despertar su ilusión por descubrir y crear aprendizajes.
  2. No fuerces aprendizajes, la imposición es contraria a la construcción del aprendizaje. Deja que desarrollen el aprendizaje de forma espontánea.
  3. Olvida las etiquetas, etiquetarlos y compararlos los introduce en una competición insana.
  4. Conócelos y valóralos por lo que son. Si tú los valoras, ellos se valoraran a sí mismos.
  5. Déjales tiempo para la reflexión y la consiguiente asimilación. Sin tiempo para adquirir los aprendizajes, éstos no se crean.
  6. Permite que cuestionen, sin tiempo no pueden cuestionar.
  7. Valora más el proceso en sí que las metas obtenidas y deja a un lado la carrera en la que hay que alcanzar metas.
  8. Guíales para descubrir el mundo, para que se adentren en la realidad que les rodea, pero que sean ellos los que descubran, no les de todo el conocimiento. Que lo que descubran, se asombren ilusionen e interesen.
  9. Cambia su idea del éxito, el éxito no es conseguir objetivos, el éxito personal está ligado al crecimiento y desarrollo, que he aprendido.
  10. Deja que disfruten de lo que aprenden.
Os dejo un enlace de la entrevista a Catherine L'Ecuyer, Autora del libro  "Educar en el asombro":

http://www.rtve.es/alacarta/videos/para-todos-la-2/para-todos-2-entrevista-catherine-lecuyer-educar-asombro/1672446/



Y adjunto también la dirección de otro blogg que me pareció interesante en el que también habla de la educación en el asombro:

https://www.elblogalternativo.com/category/crianza/


                                                                                                   Miriam Cabanas Torres.

miércoles, 13 de diciembre de 2017

                                                                                                               

               

                    ¿QUÉ ES EL PROGRAMA KIVA?


Kiva es un programa basado en la investigación para prevenir y enfrentar el acoso (bullying) en los colegios.Su eficacia se basa sobre todo en el cambio de actitudes y actuación de "by-standers" (los alumnos que no son ni víctimas ni bullies) que están en contra dedel acoso y apoyan a la víctima ,en lugar de fomentar el bullying.

Beneficios del KIVA ante el acoso escolar:

-Los niños y niñas reducen la ansiedad y la depresión ,y tiene un impacto positivo en la percepción de los alumnos  del entorno de sus compañeros.
-Produce efectos positivos en la aparición de la escuela,la motivación académica y el rendimiento escolar.
-Facilita en los alumnos y alumnas el dominio de habilidades sociales y la interiorización de principios actitudinales para la convivencia.
-Además,influye en múltiples formas de tomar represalias:verbales,físicas y el ciberacoso.

Los centros educativos interesados en implementar el programa Kiva deben reunir las siguientes características:

  • Ofrecer educación primaria y/o secundaria.
  • Las escuelas con estatus internacional y que utilicen el idioma inglés como una lengua de instrucción ya que los materiales en castellano están todavía en desarrollo.
  • Estar motivados, dispuestos y comprometidos con los alumnos y al trabajo en equipo.
  • Estar interesados en proyectos de desarrollo de valores y principios relacionados con la sana convivencia entre su alumnado.
  • Querer formar parte del exitoso programa participando en la lucha contra el acoso escolar (como parte de un movimiento mundial).
  • Deseen recibir datos fiables y apoyo para su propia mejora, además de contribuir en la investigación y desarrollo.
Uno de estos centros educativos interesados en implantar este programa fue ... el colegio Escandinavo de Madrid ,que tiene una sección sueca y otra internacional,ambas basadas en la pedagogía y valores escandinavos ,este es uno de los primeros colegios en registrarse en el programa en España.


AQUÍ OS DEJO UN ENLACE AL VÍDEO ACERCA DEL TESTIMONIO DE LAS PROFESORAS DEL COLEGIO ESCANDINAVO DE MADRID ANTE EL PROGRAMA DE ANTI-BULLYING.

https://www.youtube.com/watch?v=hu4QkDOk0lM




                                                                                                          Marta Millán Lamas     

lunes, 11 de diciembre de 2017

En casa la ley la hacemos los padres.

En casa la ley la hacemos los padres.

Alba Caraballo.Editora de GuiaInfantil.com.


  La constitución es la ley de un Estado, es superior a las demás leyes, marca los derechos y libertades de los ciudadanos, establece los mecanismos de participación pública y la forma de gobierno. Las normas constitucionales son las que determinan el fundamento del orden jurídico, político, público, económico, social y los deberes y derechos de sus ciudadanos.

¿Te suena esto de algo? Debería porque es lo que hacemos todos los días, y es que, en casa, la constitución la hacemos los padres.

  Imponemos las normas y límites a nuestros hijos, marcamos las reglas a seguir y el orden que han de guiarlos. Suena importante, pero es así, en casa..¡nosotros somos la ley!

“La ley la hacemos los padres y con ella educamos a nuestros hijos.”

La ley la hacemos los padres en casa

- Imagina a uno de esos jueces con toga y mazo que desde su púlpito imponen ley y dictan sentencia sobre los acusados. Pues bien, así somos nosotros en casa, eso sí, sin toga, sin mazo y sin púlpito. Pero ahí estamos, a pico y pala, imponiendo ley sobre nuestros hijos, que aunque suena muy autoritario no deja de ser una realidad.-

Los padres creamos normas y reglas que han de cumplir nuestros hijos.

Cada padre crea las suyas propias, a unos les parece que lo más importante es que los niños se esfuercen al máximo para sacar buenas notas y otros creen que lo más importante es el respeto en la familia.

Pero, ¿qué ocurre si no instauramos leyes en casa? Lo mismo que en la vida fuera de casa, la anarquía, es decir la falta de liderazgo, el caos, el descontrol... En casa, esto de crear una jerarquía horizontal que no comprometa la libertad de los demás, es demasiado idílico y creo, contraproducente en el caso de los niños.

Nuestros hijos necesitan de esas reglas y normas para crecer y desarrollarse en sociedad, para convivir con los demás, para conocer sus derechos pero también sus obligaciones, para respetar y hacerse respetar.

Cómo crear leyes y normas para los niños

- No debemos crear una enorme lista de reglas para los niños, no son máquinas y además están en plena fase de aprendizaje, déjales que aprendan poco a poco.

- Debemos explicarles claramente qué esperamos de ellos. Aquello de "pórtate bien", es demasiado difuso. Podemos hacer una reunión familiar en la que expliquemos qué 3 cosas han de cumplir, por ejemplo, no pegar, recoger su habitación y hacer los deberes. Lo podemos plasmar en un papel en el que firmen todos los miembros de la familia. Recordaremos las reglas a menudo.

- Cuando los niños no sigan las reglas que hemos establecido, pondremos consecuencias educativas. Deben conocer qué ocurrirá en caso de no recoger su habitación o no hacer los deberes. No se trata de castigos sino de enseñarles las consecuencias de sus actos.

- No hace falta instaurar una jerarquía absolutista, podemos dar opciones a nuestros hijos y dejarles un espacio de libertad para que puedan elegir. "Tienes que vestirte, ¿quieres elegir tu ropa o lo hago yo?".

- Argumentar todo lo que decimos o esperamos es contraproducente, sobre todo en determinadas edades, pero sí es importante explicarles en algunas circunstancias por qué no deben asomarse a la ventana o beber mucha agua fría si están sudando. Debemos prevenirles y advertirles de los peligros.

- Hemos de ser firmes en nuestras decisiones, si nos ven dudar, puede que sea aprovechado para dar un "pequeño golpe de estado".


FÁTIMA PUENTE LÓPEZ

domingo, 10 de diciembre de 2017

Detrás del Muro, de Isabelle Carrier

  Detrás del muro (portada) 

Hola piña! Quería compartir este conto que lin o ano pasado e me pareceu moi interesante para contarlle ás pequenas e pequenos.

É un álbum ilustrado que trata a ausencia dun pai na familia. O narrador, o protagonista, é o fillo maior. Bota moito de menos a seu papá, e o longo do conto vamos vendo todo o que facían xuntos e que xa non poden facer.

Sabemos que algo pasa con seu pai, pero non sabemos o que ata o final, entón desvelanos que este se atopa no cárcere.

 Detrás del muro (interior_2) 

Ten unhas ilustracións moi sinxelas e un texto curto, pero a historia é dura e moi profunda. A autora do conto trata o tema dunha maneira moi sensible e con moita delicadeza.

Este conto está indicado para nenas e nenos de 7 ou 8 anos, pero dependendo de como o narremos podemos simplificalo e usar recursos como a expresión para acompañala historia e o poidan entender perfectamente con menos idade.

Hai diversos temas que forman parte da nosa vida, coma a morte, o divorcio...etc que temos que abordar cos máis pequenos e pequenas de maneira natural e non como algo taboo para que o día de maña o poidan afrontar, e facerlles ver que non por ter unha situación diferente son peores, senon que todos e todas temos as nosas circuntancias.

Tamara Freire Bargo

 

Adrián Fábregas, As Titas Gilitas

https://politica.elpais.com/politica/2017/11/30/actualidad/1512041267_888324.html

Deixovos unha entrada digna de ver, supoño que a mayoría xa se percataría desta noticia, pero para quen non, aconsellolle que lea esta entrada.

O rollo é que o neno chegaba maquillado a clase, e de tanto ir maquillado as profesoras/es xa se empezaban a dar de conta de que non era maquillaje solo, ademáis a súa familia, porque non só eran as tías as que lle pegaban, se non tamén a nai e a abuela e os fillos de súas tía. Cando o neno chegou ó cole supermaquillado, as profes diseron de levalo ao centro médico, e alá foron, despois de chegar alí os médicos lle dixeron que eran hematomas e magulladuras, o do maquillaxe era mentira, e o neno contou alí todo o que lle pasaba e acabou derrumbado, acto seguido a guardia civil foi a deter as dúas tías, pero aínda non se sabe nada nin da nai, nin da abuela, nin dos primos, xa que o caso está sendo investigado e tratadado polo xulgado de instrucción nº2.

Todo esto non pasou noutros países ou  noutro continente, todo esto pasou en Mondoñedo, Lugo, e parece incrible, pero é certo, esperemos que o xulgado e a garda civil den por pechado o caso, enxaulando de por vida a esa xente, por que o peor , como sempre, vai ser o neno e o seu futuro, que esperemos que poida seguir adiante sin problemas algúns e a xentiña de Lugo o apoye.



ADRIÁN FÁBREGAS HERBOSA


https://politica.elpais.com/politica/2017/11/30/actualidad/1512041267_888324.html

Recomendación literaria.



El principito

HOLA piña de educadores, quiero compartir con vosotros uno de mis libros favoritos para los que  no lo conzcáis y para los que sí también ya que es un clásico maravilloso que tiene que estar presente. 


Ésta obra fue publicada en el año 1943 y escrita por Antoine de Saint-Exupéry.
Es un libro que ha sido considerado como uno de los más leídos en todo el mundo con traducciones a incontables idiomas.
Cuenta la historia de un piloto de avión que se encuentra perdido en un desierto después de que su avión ha sufrido algún que otro desperfecto. Aparece en escena un pequeño al que el relator llama el principito y que proviene de un lejano planeta muy pequeño, del tamaño de una caja. El principito comienza a hablarle al aviador de sus aventuras, de su origen, de los lugares que ha visitado antes de llegar a ese planeta y de los personajes que ha conocido, sacando de cada relato una enseñanza, una moraleja y dejando una reflexión profunda.

En mi opinión El Principito es un libro que toda persona debe de leer en algún momento de su vida, y que es sumamente recomendado para los más pequeños ya que trata temas como la amistad, el amor, la soledad y deja enseñanzas muy difíciles de imitar. Se considera un libro infantil pero hay que reconocer que muchas de sus frases y metáforas  continuan educando incluso a los adultos. Es un libro muy bonito que te enseña un aprendizaje, unos valores y que no te hace olvidar que tú también eres o fuiste niño/a.
Una de mis frases favoritas:
- "He aquí mi secreto, que no puede ser más simple: Sólo con el corazón se puede ver bien; lo esencial es invisible a los ojos."


Espero que os guste.
Macarena Fernández Montemuiño.





sábado, 9 de diciembre de 2017

TODOS OS NENOS/AS TEÑEN OS MESMOS DEREITOS.


Comparto esta canción que a min persoalmente gústame moito, xa que como ben di o título "Heal the world" (curar ó mundo). A mensaxe que transmite esta canción é que todo o mundo ten que desprender alegría e que ninguén ten que sufrir, neste caso todos os nenos/as xa que deben vivir felices e poder ter unha infancia de cousas boas e de aprendizaxes para que pouco a pouco poidan ir construíndo o de ser un mesmo. Todos os nenos/as son iguais. Da igual a raza, o idioma, a posición económica... porque todos son iguais, e todos teñen os mesmos dereitos xa que o máis importante é o afecto que reciben porque grazas a eso van a ter un crecemento feliz e a non sentir medo as diferentes situacións que a vida pon a proba xa que se teñen que sentir protexidos. Neste mundo é importante axudarse uns a outros, porque se axudas ti tamén terás a túa recompensa. Simplemente hai que facer un mundo feliz para que a sociedade sexan menos cobizosos e máis humanos. É importante que todos/as aprendamos uns dos outros, xa que na infancia a mellor aprendizaxe e a da sociedade adulta, por eso fagamos que os nenos/as sexan felices e reciban todo o cariño que merecen.


https://www.youtube.com/watch?v=BWf-eARnf6U




Resultado de imagen de niños juntos de todo el mundo



Resultado de imagen de niños juntos de todo el mundo


ZAIRA IGLESIAS GARCÍA






Prevención de violencia y abuso sexual en menores.

Se estima que uno/a de cada cinco niños o niñas es víctima de violencia sexual, incluido el abuso sexual.
Estos son algunos de los titulares más recientes de los medios de comunicación:
¿Cómo podemos prevenir la violencia y abuso sexual en menores?
Para comenzar debemos saber que, hay unos documentos oficiales que protegen y amaparan al o la menor. Como son la Declaración de Jinebra, la Declaración Universal de los Derechos del Niño/a, La carta de los Derechos del Niño/a... entre otras pero para el tema que nos ocupa en España en el marco jurídico se basa en la Constitución donde surgen diferentes leis que regulan diversos ámbitos relativos a la infancia como son la protección jurídica del menor o la menor y la ordenación del sistema educativo. También contamos con el Código Civil, en todo lo referente al derecho de familia y con el Código Penal, en todo lo relativo a la protección vía represión o punición de conductas de los adultos/as agresivas y/o vejatorias contra menores.

Para prevenir este tipo de abusos hacia el/la menor debemos empezar desde pequeños/as a trabajar con ellos/as. Podemos recurrir a:
  1. Cuentos: los cuentos son un material imprescindible para todos/as los/as niños/as. Con el cuento podemos tratar todos los temas. Algunos ejemplos de cuentos que tratan la prevención de violencia y abusos sexuales son:
    1. http://www.laregladekiko.org/Source/Book_es.pdf  (de dos años en adelante).
    2.  http://www.orientacioncadiz.com/Documentos/Publicos/AFT/01%20CONVIVENCIA/6%20ABUSO%20SEXUAL%20A%20MENORES/03%20RECURSOS/CUENTO%20-%20ESTELA%20GRITA%20MUY%20FUERTE.pdf (de seis años en adelante),
    3. https://www.ceapa.es/sites/default/files/uploads/ficheros/publicacion/cuento_prevencion_abuso_sexual_ojos_verdes.pdf (De seis años en adelante)
    4. https://www.psyciencia.com/wp-content/uploads/2016/12/cata-y-benja.pdf (de tres años en adelante).  
  2. Juegos: a través del juego el/la niño/a aprenderá de forma lúdica y divertida lo que sí y lo que no se puede hacer. Algunos juegos son:
    1. Nombrar y conocer las partes íntimas: Dibujar el cuerpo entero, ubicando el nombre de las partes íntimas con el nombre correcto. Necesitamos incorporar el vocabulario adecuado, para que los/as niños/as puedan aprender correctamente a cuidar su cuerpo. Conocer nuestro cuerpo es la primera medida preventiva contra el maltrato infantil.
    2. Reconocer partes “públicas o privadas”: puedes imprimir, comprar, diseñar... rompecabezas que formen el cuerpo entero para pintar o armar junto a los/as niños/as. A medida que lo van armando o pintando pueden ir reconociendo las partes íntimas públicas (que pueden mostrarse) de las privadas (que no pueden mostrarse).
    3. Dame una pista: los niños/as permanecerán sentados en sus sillas. El/La monitor/a  expondrá láminas y, a través de pistas u orientaciones del monitor/a, los/as niños/as tienen que determinar cuáles son las láminas en las que se presentan imágenes con abusos o agresiones sexuales y cuáles no. 
También se pueden emplear canciones, vídeos dónde se el tema sea el cuerpo humano. Aquí dejo algunos:
https://www.youtube.com/watch?v=CReHeC5LhW4 
https://www.youtube.com/watch?v=NxQOHkjuybw 

 Cristina Ameneiro Lorenzo

Bullying

Defínese como o acoso físico e psicolóxico ao que someten, de forma continuada, a un alumno os seus compañeiros. O acoso escolar consiste en dañar a un compañeiro ou compañeira de forma intencionada e repetida, utilizando a violencia verbarl (motes, insultos, ameazas, burlas...) ou física (golpear, empuxar, dar patadas...) Moitos de estes xestos poden ser sociais ou sexuais, que van dende excluir a alguén ou difundir rumores, ata facer tocamentos sen consentimento ou facer burlas do corpo.

Según un estudo realizado pola UNESCO o 20% dos alumnos sufren acoso escolar de forma física ou verbal.
Como futuros educadores debemos tomar conciencia neste asunto e coñecer formas de previr estas situaciones no centro:
  • Educar en dereitos aos nenos e nenas.
  • Incrementar a vixiancia en lugares onde poda darse o acoso. Os acosadores atacan cando non hai un adulto diante, nos patios, nos baños, na entrada e saída da escola, etc.
  • Evitar que a víctima se quede a soas cos agresores para interrumpir inmediatamente o acoso.
  • Propiciar a identificación e superación dos estereotipos e prexuicios para promover relacións baseadas no respeto.
  • Realizar actividades específicas de sensibilización.
  • Desenvolver nos nenos e nenas habilidades persoais de empatía, asertividade, relacións sociais, identificación de situacións de violencia...
Como identificar e actuar frente unha situación de acoso:
  • Non minimizar a gravidade das agresións: non "son cousas de nenos"
  • Informar ao titor ou titora e á dirección do centro.
  • Investigar os cambios inexplicales de estados de ánimo: tristeza, aillamento, comportamentos non habituais, cambios de actitude, lágrimas ou depresión sen motivo aparente...
  • Tratar de actuar o máis rápido posible.
  • Non facer mediación: trátase dunha situación na que existe un desequilibrio de poder, o acto de mediar incremente ese desequilibrio. 
  • Non culpabilizar á víctima nin aos agresores/as. Isto pode aumentar á intimidación e provocar resentimento.
  • Intervir con todo o grupo para que as actitudes negativas sexan rexeitadas por todos e todas.
O acoso ten graves consecuencias en quen o sofre, quen o fai e quen o ve. Os/as espectadores teñen ansiedade, poden sufrir abandono escolar e abuso de alochol e drogas. Os/as maltratadores terán tendencia a ter relacións sexuais tempranas, actividades criminais, maltratar ás súas parellas e abuso de alcohol e drogas. Pero a peor parte, na miña opinión, lévana ás víctimas. Estes nenos e nenas teñen consecuencias a corto prazo:  tendencia a empeorar o rendimento escolar, sufrir depresión ou ansiedade, ter pensamentos suicidas...; e a longo prazo, de maiores terán dificultades para confiar noutra xente, evitarán situacións sociais, fobia social, baixa autoestima, desexos de venganza e incluso, suicidio.
Pero non todo é negativo. Son moitos os casos de nenos e nenas que conseguirón saír adiante tras vivir unha infancia de acoso. 
"Eu logrei superalo ao cambiar de colexio e coicidir cunha titora que estaba moi implicada na loita contra o acoso escolar" 
"A mín acosáronme dende os 3 ata os 17 anos. Creo a tomaban comigo por ser moi introvertido. Supereino grazas a un exercicio de resistencia pura e dura. Agora colaboro nunha asociación chamada NACE (Non Ao Acoso Escolar)"
"No meu caso verbaliceino con rapidez e díxenllo aos meus pais o os meus profesores, pero non lle diron importancia"

Eu quixen falarbos do acoso escolar porque é un tema que a mín tócame de cheo. Pódovos asegurar que a intervención do adulto é fundamental para previr e deter o acoso. Aínda que o/a menor non verbalice o que lle está a acontecer nótase, e mirar a outro lado non é unha solución. Cando nós éramos cativos e cativas, aínda non había conciencia do mal que esta situación supoñía no futuro das persoas. Creíase que eran "cousas de nenos" e non se facía practicamente nada. O acoso é real, haino en todos os centros e en todas as idades. Hay que paralo. Cando vexades unha situación de violencia, é importante actuar ó antes posible. Canto máis tempo dure o acoso, maior é a pegada que deixa. Esa persoa terá problemas sociais toda a súa vida e, aínda que o supere, nunca perderá de todo o medo a que volva a suceder algo similar.

Quero compartir con vós este documento de pautas de actuación para profesores e profesoras para que podades consultado e tamén este vídeo realizado polo CEIP Puente Sardas coa canción do Langui "Se buscan valientes". 


Iván Rey López

viernes, 8 de diciembre de 2017

Os Pepes e as Pepas.
Maxistral exposición de un problema acuciante. O acoso invisible. Tan triste como certo.







TERESA SEBE SEIJO

A transexualidade na infancia

Quería mostrarvos un vídeo moi interesante de como é afrontada a transexualidade desde o punto de vista de Naiane ,  una nena de oito anos e a súa familia.

https://www.youtube.com/watch?v=2D62kB6_Cxk


TERESA SEBE SEIJO

jueves, 7 de diciembre de 2017

LA MÚSICA, UNA HISTORIA DE SUPERACIÓN.

Quería compartir esta historia que me ha llamado la atención, a pesar de ser un programa de talentos, para mí no es suficiente con tener una bonita voz, es lo que transmites con esa voz. Pues en este caso, el protagonista es Emmanuel Kelly, presentándose al reconocido programa Xfactor Australia, dando a conocer su historia. En el momento que los jurados preguntaron su edad, su contestación fue que no lo sabía exactamente, su hermano y él nacieron en una zona de guerra (Irak) sin certificado, sin pasaporte ni nada. Fue entonces cuando su madre actual, los adoptó a ambos y trabajando muy duro, cambió la vida de estos dos hermanos. Emmanuel tiene un sueño, el de ser cantante, y lo ha cumplido y no solo eso, a pesar de haber tenido una infancia muy dura, demuestra que es capaz de hacer cualquier cosa y de seguir adelante luchando por sus sueños. A continuación os dejo la canción que ha interpretado, ``IMAGINE`` de John Lennon.

https://www.youtube.com/watch?v=qfnf_z4Sf0I




BEGOÑA BRENLLA





LOS MONSTRUOS DE MI CASA



Quiero compartir con todos/as vosotros/as este documental que muestra la realidad de los niños/as que padecen maltratos físicos y emocionales, abuso sexual o negligencia por parte de los padres o de las personas de su ámbito más cercano.


La protagonista del documental es Carmen Artero, una madre de acogida de Mallorca, que ha decidido dar a conocer la realidad de la desprotección infantil y acoger en su familia a niños que han vivido situaciones muy graves. Desde su hogar, está luchando para crear una fundación que defienda los derechos de la infancia.

Aquí tenéis el enlace del documental.

Núria Gil Estupiñá

miércoles, 6 de diciembre de 2017

El deporte, el mejor transmisor de valores en la infancia              (mas.diariodeibiza.es; 11 de noviembre 2017)
La Unió Esportiva de Sant Josep (Baleares) impulsó un ciclo de jornadas de deporte y valores en noviembre de 2017 con la psicóloga Manuela López Serra. El objetivo fue analizar algunas de las problemáticas habituales en la práctica de deporte infantil y la conducta de padres y entrenadores
La meta de todo club deportivo, especialmente de aquellos que trabajan con niños, debería ser lograr el equilibrio entre la parte competitiva y la educativa. Como afirma la psicóloga Manuela López Serra el mayor peligro es proyectar las frustraciones de los adultos, ya sean los padres o los entrenadores, en los niños. Es decir, obligar a un niño a practicar un deporte porque es el que gusta a los padres es un error. Por tanto, cuando el niño tenga capacidad de decisión, es importante escuchar cuáles son sus intereses y, si son razonables, respetarlos.
Los padres excesivamente motivados pueden perjudicar al niño, crearle una presión que no es acorde a su edad. Todos los niños quieren tener contentos a sus padres, y no lograr los objetivos deportivos que creen que esperan de ellos puede convertirse en un auténtico problema para el menor.

La constancia y el trabajo en equipo son valores que hay que inculcar a los niños en el deporte. Para ello, todos los agentes que participan en la actividad directa o indirectamente (padres, entrenadores y el propio niño) deben cumplir su papel y respetar la función del resto. En este sentido, la confianza en el entrenador es un aspecto esencial y los padres no deben cuestionar sus decisiones deportivas.
Vivimos en una sociedad en la que lo queremos todo de una manera inmediata, lo que hace que los niños tengan muy baja tolerancia a la frustración, y ello puede derivar en problemas en la etapa adulta. El hecho de ir cada día a entrenar, ser puntuales, apoyar y animar a los compañeros o respetar al entrenador son valores mucho más importantes que ganar el partido, y esa es la parte más complicada de enseñar a los niños.
Por otra parte, el entrenador es una figura muy importante para los niños. Por ello, el entrenador debe estar formado, ser consciente de su influencia en el desarrollo de los niños y, sobre todo, ser una buena persona.


            
            DAVID BARJA ESTÉVEZ 

lunes, 4 de diciembre de 2017

Os nenos/as salvaxe.



Ola, bo día Piña!  👋😄
Hoxe quería compartir esta entrada con todos/as vos para convidarvos a reflexionar sobre os casos dos nenos/as ferais ou nenos/as salvaxe. Si, como ben ledes, OS NENOS/AS SALVAXE EXISTEN! Imaxinádesvos como sería ser criado por lobos, monos, cans ou outros animais? Como sería crecer con eles? Se o que nos ven á cabeza é algunha das películas de Disney, estamos moi equivocados/as. As historias reais de nenos/as ferais ou nenos/as salvaxes non se parecen en nada aos debuxos animados.


A mitoloxía está chea de lendas que evidencian a fascinación por este fenómeno, o cal tamén reflexa unha realidade cruel presente na sociedade dende hai milenios: o abandono de nenos/as. Houbo moitos casos reais de seres humanos criados por animais durante os primeiros anos da súa infancia. Unhas veces por accidente e outras a causa de maldade da sociedade ou porque os/as protagonistas, guiados/as polos seus sentimentos, buscaban escapar do que estaban sometidos/as e atoparon na natureza o afecto que a sociedade lles negaba.

QUE SON OS NENOS FERAIS OU NENOS SALVAXES?
  • Os "nenos/as ferais" son aqueles nenos/as que creceron sen ter ningún contacto con humanos, aínda que puideron convivir con outro tipo de animais (monos, lobos...).
  • Os "nenos/as salvaxes" son aqueles nenos/as que ao igual que os "nenos/as ferais" non tiveron ningún contacto con humanos pero non foron criados por animais, senón que permaneceron en soidade e aislamento.
Coñécense como "salvaxes" porque cando se lles localiza e despois de pasar tanto tempo alonxados do contacto social non parecen humanos, senón feras.

ALGUNHAS DAS CARACTERÍSTICAS DOS NENOS/AS FERAIS. PROBLEMAS DE DESENVOLVEMENTO

vSentidos moi desenvolvidos: Audición, visión nocturno e olfacto moi ben desenvolvido, olfatean todo o que se atopan ao seu paso. En canto ao gusto, adáptanse á alimentación dos animais cos que conviven (por exemplo, carne crúa). No referente ao tacto, non teñen sensibilidade ao frío, choiva ou calor.
vFalta de linguaxe: Como todos sabemos, para relacionarnos a linguaxe é fundamental. Nos nenos/as ferais, un dos maiores impedimentos para adaptarse é que son incapaces de comunicarse. Sen o factor social é imposible que se aprenda a linguaxe e sen a linguaxe non se produce de maneira temperá (0-3 anos) é difícil de producirse.
vComportamento primario.
vCapacidade para imitar e repetir as condutas dos animais cos que conviveu: Por exemplo, os nenos/as que conviviron con lobos tenden a oubear, a comer carne crúa... É por isto tamén que non son capaces de camiñar erguidos/as. Soen camiñar como animais e teñen unha habilidade incrible para correr moi veloces.
vTeñen menos esperanza de vida.
vSen a correcta estimulación social.
vDesenvolvemento mental semellante ao dos animais.

É POBISBLE A REHABILITACIÓN DESTES NENOS/AS CANDO SE ATOPAN?

Inténtase reinsertalos/as na sociedade pero é complicado que aprendan a falar e a relacionarse de forma totalmente civilizada. As súas melloras dependen dos anos que estiveron convivindo nese entorno e se foron abandonados/as a unha curta idade, apenas tendo contacto humano anteriormente.

ALGÚNS CASOS
  • Conta a lenda que o primeiro caso que se deu foi duns irmáns xemelgos, Rómulo e Remo, que foron amamantados por unha loba. Partindo deles, fóronse sumando á mitoloxía.

Resultado de imagen

  • Víctor de Aveyron. Preadolescente salvaxe atopado na rexión francesa de Aveyron nos últimos anos do século XVIII. O seu caso foi o máis seriamente estudado e o mellor documentado de todos os deste tipo.
Resultado de imagen de VICTOR DE AVEYRON
  • A "nena polo" de Portugal. María Isabel Quaresma Dos Santos, nada en 1979, foi atopada aos 9 anos encerrada nun galiñeiro en Tábua (Distrito de Coimbra), Portugal.
A súa nai, que padecía graves transtornos mentais, non a consideraba parte da familia e encerrouna aos poucos meses nun galiñeiro onde pasaría practicamente toda a súa infancia.

Resultado de imagen de niña pollo portugal
  • Neno ruso criado por paxaros. En 2008, un neno de 7 anos foi atopado nun pequeno apartamento abandonado rodrado de paxaros. A súa nai nunca lle falou e dende o seu nacemento tratouno como unha mascota.
Cando foi recollido, era incapaz de comunicarse e só emitía chíos mentres movía os brazos como se foran ás.

Resultado de imagen de niño criado pajaros

  • O neno que se criou por cabras. En 2012, un neno salvaxe e desnutrido, foi atopado vivindo nunha habitación rodeado de cabras na rexión de Rostov (Rusia). A súa nai, manteu a Sasha de 2 anos, recluído dende que naceu no establo. O rapaz non aprendera a falar, comer ou usar o baño.
O neno é un terzo máis pequeno que un neno da súa idade. Cando o rescataron estaba moi asustado dos adultos. Foi transladado a un centro de menores onde se negaba a durmir nun berce, tirándose a durmir no chan.

Resultado de imagen de niño criado por cabras

  • Nena criada por cans. No 2009 atopouse en Chita (Siberia), a unha pequena nena salvaxe de 5 anos. Cando a recolleron, Natasha, camiñaba a catro patas, bebía auga coa lingua e comunicábase a través de ladridos e xemidos ao igual ca un can.
Os seus pais foron detidos por neglixencia e abandono, xa que levaban máis de dous anos sen facerse cargo da nena.
Resultado de imagen de niña criada por perros
  • Marcos Rodríguez Pantoja, o home que viviu durante once anos na Serra Morena con lobos. Hoxe en día ten 71 anos e reside na aldea de Rante (Ourense).
Resultado de imagen de marcos rodriguez pantoja ourense  
Entrevista a Marcos Rodríguez:


Tamén podedes ver o filme Entrelobos, baseado na súa historia real. 

Resultado de imagen

Espero que este tema vos fose interesante.
Vémonos, un saúdo.👋 
Miriam Antelo Miguéns

jueves, 23 de noviembre de 2017

25 DE NOVIEMBRE DÍA CONTRA LA VIOLENCIA MACHISTA




25 DE NOVIEMBRE DÍA CONTRA LA VIOLENCIA MACHISTA

¿Pero porqué se ha elegido este día? La elección de esta fecha tiene que ver con un evento histórico, ya que ese día de 1960 las hermanas Mirabal (Patricia, Minerva y Mª Teresa), importantes activistas en la lucha por la libertad, fueron asesinadas en la República Dominicana por la policía secreta del Dictador Rafael Trujillo.
El revuelo y la conmoción social por este trágico suceso, marcó el comienzo del fin de esa dictadura.
Años más tarde en 1981, durante el primer Encuentro Feminista de Latinoamérica y el Caribe, se propuso esta fecha por su valor simbólico, pero no fue hasta 1999 cuando la ONU la declaró: DÍA INTERNACIONAL CONTRA LA VIOLENCIA HACIA LA MUJER.
Hoy en día, aunque se han hecho avances en la lucha contra la violencia machista, queda todavía mucho por hacer y nosotros como futuros educadores y educadoras podemos aportar nuestro pequeño granito de arena intentando transmitir a esos niños y niñas, que serán los hombres y mujeres del mañana, una serie de valores como la igualdad, el respeto y la tolerancia que nos permitan poco a poco ir cambiando esta sociedad.
Os dejo el enlace de una canción titulada “Son Muller” de un grupo de alumnas del EIS Cacheiras de Teo, esta canción es un alegato por la igualdad. https://www.youtube.com/watch?v=k78plIDPx3I


Yolanda Carballal