jueves, 31 de mayo de 2018






Imagen relacionada
Quería compartir estas bonitas palabras para que algún día el mundo se conciencie de que todos y todas somos iguales ; todos/as somos PERSONAS.



Marta Millán Lamas

miércoles, 30 de mayo de 2018

A importancia dos contacontos na infancia.





A IMPORTANCIA DOS CONTACONTOS NA INFANCIA.


Resultado de imagen de cuentacuentos



Narrar unha historia a un neno ou nena  é unha actividade de gran valor intelectual, cognitivo e emocional que cada educador ou educadora debe poñer en práctica. Ademais de todo isto, é unha boa forma de crear complicidade e fortalecer os lazos afectivos entre os nenos e nenas e os educadores/as .

Sen dúbida, para moitos de nós, o ritual dos nosos pais e nais, avós ou avóas para ler unha historia é un dos recordos máis entrañables da nosa infancia.


Os contacontos para as crianzas son  importantes xa que poden aportan moitos beneficios é momentos entrañables e máxicos. Algúns dos beneficios que poden aportar:


ü As historias dos contos estimulan a fantasía, a sensibilidade, a memoria e a expresión.
ü Axudan a desenvolver a linguaxe, ampliando vocabulario, novos modelos expresivos e disipando dúbidas sobre a construción gramatical, ademais de despertar o intelecto, aumentando a percepción e a capacidade de comprensión.
ü Os nenos e nenas  aprenden a escoitar atentamente e a ser pacientes, elementos esenciais para a aprendizaxe.
ü Os contos melloran o coñecemento espacial-temporal (onde e cando isto ocorre, o que ocorre antes e despois ...).
ü Foméntase a empatía.
ü Transmiten valores como a perseveranza, a amizade, a modestia, a honestidade, a lealdade, etc.
ü Ensinan a identificar emocións como o medo, o amor, a frustración, a ira, a envexa ou o desexo.
ü O neno ou nena identifícanse con personaxes e situacións nas historias, o que o axuda a afrontar retos e temores cunha visión máis ampla. Tamén facilita a resolución de problemas.






Alguns dos meus favoritos ☺️:



Resultado de imagen de cuento abrazame     





   
                                             
                                            
                                    Resultado de imagen de cuento lua                                   







MACARENA FERNÁNDEZ MONTEMUIÑO

martes, 29 de mayo de 2018

EL MENSAJE QUE DEBE LLEGAR

Os traigo  unos vídeos que hablan de un mensaje que es muy importante.

Resultado de imagen de no al maltrato de la mujer

Este es un vídeo de dos chicos de 19 años que se presentaron al programa factor x España.
 En el vídeo cantan contra el maltrato a la mujer , con esta canción aun tenemos la esperanza de que gente, de que hombres, como estos dos chicos difundan el importante mensaje que por desgracia aun hoy en día no esta extendido ni entendido, tiene que llegar a más gente tiene que transcender la canción y que de este modo la gente tome conciencia de este dolor que no cesa que sufren las mujeres,  del daño físico y psicológico por el que pasan y que es tan duro y difícil de superar. Lo más importante les habla a ellas que sean valientes que no duden que pueden que todos les ayudaremos  a salir de esa pesadilla , que llamen al 016.

https://www.telecinco.es/factorx/HZ-inflames-emociona-Factor-maltrato_2_2546280296.html

A mi la canción me hizo reflexionar una vez más con este tema tan delicado y existente, me gustaría que la escucharais por que vale la pena, me enorgullece ver que dos chicos de 19 años entienden  lo que significa y difunden el mensaje para que este llegue a miles y millones de personas, para parar el sufrimiento de tantas mujeres que aun hoy , en cualquier lugar, no hay 1 ni 2 ni 3 sino miles de mujeres atormentadas  y prisioneras por el miedo. Ojala se difunda la canción para lograr que esto se acabe para que no sufra nadie más.


Luego también os quiero enseñar unas canciones de dos yutuber que veo que siempre difunden mensajes importantes y tranmiten fuerza para hacer todo lo que nos propongamos en la vida.

 Esta vídeo trata de una canción que se volvió tendencia aunque es de hace tiempo, es de currice un yutuber  y además es cantante: NO SIGNIFICA NO
https://www.youtube.com/watch?v=WpYkxSSpQ4g

QUIÉN AMA NO MATA
NI HUMILLA NI MALTRATA

Este otro vídeo es de su hermano mayor jp que al igual que él es yutuber y cantante, que también habla de lo que sufren las mujeres: NO ES AMOR
https://www.youtube.com/watch?v=4UN-oJaWxh4

SI NO HAY RESPETO NO ES AMOR MI AMOR
SI NO HAY LIBERTAD NO ES AMOR MI AMOR



Como educadores y educadoras podemos lograr evitar que los niños y niñas del futuro tengan que crear y difundir más canciones contra esta horrible realidad, tenemos que enseñarles valores, enseñarles que somos personas que somos iguales que tenemos los mismo derechos y libertades. 


Sandra Ares Gude

domingo, 27 de mayo de 2018

Almudena Segura Rodríguez Quiero compartir con vosotros ésta información de cómo actuar y las pautas a seguir para combatir el acoso, tanto escolar como cyberbulling, y entender porque esto sucede. Entender y afrontar el acoso. Definición de acoso escolar El bullying consiste en un maltrato psicológico, verbal o físico producido entre alumnos de nivel escolar, que se suele producir tanto en el aula como a través de Internet y las redes sociales (ciberacoso) y que se mantiene a lo largo del tiempo. El acosador suele requerir del silencio, la indiferencia o la colaboración de otros niños de la clase y es considerado un tipo extremo de violencia escolar. Inicialmente, el acoso escolar fue estudiado por el psicólogo Dan Olweus, en Noruega, a raíz del suicidio de tres niños en 1982. Desde entonces se ha convertido en un tema de interés y está siendo ampliamente estudiado, elaborándose varios programas de prevención que ya están en funcionamiento en varios países de Europa. El maltrato emocional o físico se suele dirigir hacia el que se percibe como menos poderoso, ya sea porque de hecho existe desigualdad entre víctima y agresor o porque este último actúa de forma grupal, lo que le hace superior psicológica o físicamente. El deseo de infligir daño por el agresor se vuelve obsesivo y se alimenta del placer que experimenta al hacer daño a alguien vulnerable. El acosador, además, no suele experimentar culpa y se comporta de manera agresiva con la víctima de forma repetitiva. Tipos de bullying En este apartado, vamos a centrarnos en acotar los diferentes tipos de acoso escolar para poder profundizar en su comprensión. Las modalidades más habituales en las que se presenta el bullying, como cualquier tipo de maltrato son las siguientes: • Físico: maltrato que tiene la agresión física como componente principal (Ej. patadas, pellizcos, puñetazos, empujones, zancadillas…) • Verbal: suele estar basado en insultos o sobrenombres (motes) realizados generalmente en público y haciendo hincapié en las incapacidades, inseguridades o discapacidades de la víctima. • Psicológico: este aspecto forma parte de todas las modalidades de maltrato, y se dirige a minar la autoestima de la víctima y hacer que crezcan sus temores e inseguridades. • Social: está orientado a fomentar la exclusión de la víctima con respecto al grupo, haciendo participes de esta acción a otros individuos para potenciar el aislamiento. • Ciberbullying: el uso de tecnologías como internet y las redes sociales para molestar, amenazar, humillar o acosar a la víctima. Además de estas variaciones mencionadas hasta ahora, se han desarrollado varias clasificaciones de los tipos de acoso escolar, pero en las líneas siguientes nos vamos a centrar en la presentada por los profesores Piñuel y Zabala y Oñate: • Bloqueo Social: acciones por parte del agresor que buscan bloquear socialmente a la víctima produciendo aislamiento social y marginación. Esto se consigue mediante la imposición de prohibiciones como las de hablar o comunicarse con otros miembros del grupo, o de jugar, tanto dirigidas a la víctima, como a los compañeros (para que estos dejen de relacionarse con el niño excluido). La consecuencia suele ser una quiebra de la red social de apoyo del niño. Es muy difícil de combatir porque no deja huella y en ocasiones ni la víctima sabe identificarlo con claridad. • Hostigamiento: tiene como características una serie de manifestaciones de desprecio, burla, falta de respeto, crueldad y desconsideración por la dignidad de la víctima. • Manipulación social: pretende distorsionar la imagen social del niño de modo que el resto del grupo se ponga en su contra, utilizando todo lo que hace o dice para cargar contra él y presentarle de forma muy negativa ante los demás. Esto genera que otros compañeros se unan a la agresión de la víctima o la crean merecedora de la misma. • Coacción: se trata de someter la voluntad del niño de modo que puedan ejercer un dominio que hace que el grupo perciba al agresor como poderoso. Puede incluirse en este apartado abusos o vejaciones de tipo sexual silenciadas por miedo a represalias. • Exclusión social: se trata a la víctima como si no existiese, o se impide la participación en juegos o su expresión, consiguiendo aislarlo del resto del grupo de iguales. • Intimidación: busca por definición inducir el miedo en la víctima, consumiéndola emocionalmente y amedrentándola mediante una acción intimidatoria, el hostigamiento físico e incluso el acoso a la salida del centro escolar. • Agresiones y amenazas a la integridad: incluyen la extorsión o la amenaza contra la integridad física del menor o de su familia con la intención de lograr amilanarlo. Los participantes Los principales sujetos activos dentro de un escenario de Bullying o acoso escolar son el agresor, la víctima y los observadores (compañeros de clase). A continuación vamos a describir brevemente cada uno de ellos: Víctima Se trata de un perfil que presenta baja autoestima e inseguridad, y se puede reconocer como un niño tímido, tranquilo, cauto y sensible. A veces puede existir un cierto nivel de sobreprotección paterna a estos niños que puede resultar en dependencia y apego al hogar. Los síntomas de alarma que pueden hacernos saber que estamos ante un niño víctima de acoso escolar podrían ser faltas de asistencia a clase con una recurrencia superior a la habitual, dificultad para mantener la concentración, aislamiento con respecto al grupo, ideas suicidas o intentos de suicidio, miedo a estar sólo, síntomas físicos de ansiedad (palpitaciones, mareos, dolores de cabeza, por ejemplo), síntomas psicológicos y emocionales (nerviosismo, pesimismo, tensión, etc.), conductas de huida o evitación, deterioro en el rendimiento escolar, sentimientos de culpa y síntomas de depresión (por ejemplo, irritabilidad, apatía o insomnio). Agresor El acosador presenta normalmente algún tipo de psicopatología, si bien es cierto que esta no es una condición necesaria. Suele carecer de empatía y suele tener algún tipo de distorsión cognitiva que podría hacer que interprete su relación con los iguales como un conflicto o una agresión hacía sí mismo. No suele sentir culpabilidad y tiene bajo control de la ira, mostrando una autoestima normal y un cierto nivel de autosuficiencia. En ocasiones, estos acosadores son más mayores que sus compañeros de clase (por ejemplo, por haber repetido curso), y no suelen estar bien integrados escolarmente. Pueden proceder de familias desestructuradas con poco contacto paterno y hogares en los que está presente un componente de violencia intrafamiliar. Presentan agresividad verbal y física, impulsividad, y ejercen un abuso de poder y psicológico que se refleja en un lenguaje corporal y gestual de rechazo. Este comportamiento les puede llevar, en ocasiones, a aprender un modelo de relación con los demás que busca la aprobación y el reconocimiento mediante la exclusión y el menosprecio de otros. Espectadores El acoso escolar a menudo produce en los que son testigos un contagio social que inhibe la ayuda hacia la víctima o incluso hace que ciertos miembros del grupo reaccionen contribuyendo también a dicho acoso. En este sentido, podemos clasificar a los espectadores en función de su grado de implicación en el acoso, como sigue: • Cómplices: suelen ser amigos del agresor o seguidores del mismo y proporcionan ayuda directa para ejercer el maltrato (como por ejemplo, obstaculizando la huida de la víctima para que el agresor logre alcanzarla) • Reforzadores: mediante a burlas, risas o comentarios aprobatorios, alientan e incitan a que se siga ejerciendo el acoso de la víctima, a pesar de que no contribuyen a él de forma física. • Observadores: el comportamiento ante la situación de maltrato hacía la víctima es de silencio. • Defensores: son aquellos espectadores que muestran su apoyo a la víctima ya sea en el momento en el que se produce la agresión o posteriormente. Además, en algunas ocasiones puede llegar a producirse lo que se conoce como el mecanismo del chivo expiatorio, que trata de destruir a aquel miembro del grupo que se resiste a las acciones de la mayoría o es diferente al resto. Consecuencias a corto y largo plazo El acoso escolar, que como decimos puede abarcarse dentro del maltrato psicológico, tiene graves consecuencias en aquellos que participan en él y sus víctimas. Todas las personas involucradas sufrirán consecuencias a corto y largo plazo, desde la víctima hasta el agresor, pasando por los espectadores. Para el niño que sufre de acoso escolar, se produce un grave deterioro de la autoestima, un desarrollo de problemas emocionales como la depresión y la ansiedad, y actitudes pasivas en general. Una de las consecuencias más claras en muchos casos puede ser el descenso del rendimiento académico y en ocasiones el abandono escolar, como consecuencia de una falta de interés por los estudios a raíz de la situación de maltrato. En casos extremos, el niño puede llegar a presentar pensamientos suicidas e incluso intentos de suicidio. Las víctimas pueden tener mayor riesgo a desarrollar Trastorno de estrés post traumático, Trastorno de la personalidad antisocial, depresión y otros trastornos de ansiedad en la edad adulta. Estas secuelas emocionales lo hacen uno de los problemas en la infancia que tienen un efecto más a largo plazo, llegando a mantener su influencia negativa en la vida y la salud mental de las víctimas más allá de una década después del acoso escolar. Los agresores también presentan secuelas debido a su comportamiento violento e intimidatorio en sus relaciones sociales, lo que puede llevar al desarrollo de conductas delictivas. La dificultad que desarrollan para la tolerancia de la frustración complica la generación de relaciones nuevas más positivas para estos sujetos. Terminan comportándose de forma coercitiva con los demás, a través del poder, la amenaza y la violencia, ya que es el único tipo de relación que conocen. En cuanto a los espectadores, las consecuencias de presenciar el acoso a la víctima son el desarrollo de un cierto nivel de desensibilización hacia la violencia que hace que sean, en el futuro, más tolerantes a ella, y menos capaces de actuar a favor del niño que sufre el acoso escolar, o de otras víctimas con las que pueda encontrarse ya en la adultez. Cómo actuar ante el acoso escolar Como hemos puesto de manifiesto en las líneas anteriores, el bullying es un asunto sumamente complejo que requiere una intervención simultánea sobre diversos agentes para su consecución positiva. Estos agentes pueden ser de tipo individual, familiar y social. En cuanto a la prevención, se considera que la educación por parte de los padres en valores democráticos (no autoritarios) podría ayudar a evitar esta situación. Además se plantea la necesidad de hacer conscientes a los sujetos participantes de que esta es una situación que debe ser denunciada no sólo por la víctima. Resulta fundamental que los padres de las víctimas de acoso escolar, se comuniquen con sus hijos y les escuchen, manteniendo la calma en todo momento. Suele ser muy frecuente que los padres sean los últimos en enterarse de la situación que está viviendo su hijo, por lo que deben estar atentos a cambios repentinos en su comportamiento, como por ejemplo, irritabilidad, tristeza, miedo a ir al colegio, pesadillas, pérdida de apetito, dolores de cabeza o de estómago, y cualquier cosa que se salga de lo habitual en cada niño concreto. Además, si el niño apareciese en cualquier momento con alguna herida, un rasguño o se observase el deterioro de su material escolar, deberíamos considerarlo como una posible señal de alarma. Dentro del papel de los padres en la resolución del bullying, estaría la importancia de reforzar la autoestima del niño y el señalar que no debería sentirse culpable porque no tiene culpa alguna de lo que le está sucediendo. Sería bueno potenciar la generación de nuevas relaciones sociales en la vida del niño, dentro o fuera del colegio. Se debe recomendar al niño que no responda a las agresiones y que si tiene pruebas o mensajes (en caso de ciberbullying), debería conservarlos dentro de lo posible. La implicación del personal docente de la escuela resulta fundamental para la resolución del problema de acoso escolar. En ocasiones puede resultar difícil identificar el problema, sobre todo porque a veces no ocurre delante de los profesores. Es por esto que es importante, como medida de prevención, vigilar entornos donde suele suceder como por ejemplo los patios y los baños. Es importante abrir vías de comunicación con los alumnos, para que a través de la confianza puedan ayudar a los niños a que se abran y cuenten lo que está sucediendo. No se debe en ningún momento minimizar las quejas o referencias al acoso escolar, ni señalar que son “cosas de niños”. Es necesario dotar a los alumnos de educación en valores y derechos, fomentando la empatía y la solidaridad, identificando los posibles estereotipos y haciéndolos frente, teniendo en cuenta que los alumnos van a ver la conducta del personal docente como un ejemplo a seguir. El profesor debe ser asertivo frente a una situación de acoso escolar, informando de la situación a la dirección del centro, y vigilando activamente los posibles escenarios de acoso, de cara a evitar posibles represalias por parte del agresor. Los profesores deben actuar con la mayor prontitud posible, con intervenciones individuales dirigidas a los agentes del problema pero sin actuar como mediadores, ya que la mediación no suele ser efectiva en situaciones de desequilibrio de poder como estas y puede llegar a acrecentar la intimidación hacia la víctima. A través de intervenciones grupales, los profesores deben trabajar con la totalidad de la clase para que esta situación sea rechazada por todos y se logre empatizar con la víctima. Además, es importante que no se obligue al niño a contar lo sucedido a diferentes personas, permitiéndole que elija él en quien quiere confiar. Los testigos de el acoso escolar deben ser informados de que es normal que sientan miedo hacia la situación de bullying y que si no se sienten capaces de frenarla por sí mismos, lo mejor es que soliciten la ayuda de un adulto, recalcándoles que esto no es chivarse si no ayudar a un niño que lo necesita y que no merece que se le esté tratando así. Con respecto al agresor, hay que fomentar que este se plantee porque necesita molestar o hacer daño a otro niño para sentirse bien. Es fundamental trabajar en el desarrollo de la empatía, haciéndole pensar sobre cómo se siente el otro niño cuando le acosa. Es importante el trabajo sobre las emociones y el control de la ira, enseñando al niño respuestas alternativas más adaptativas. Resulta crucial asegurar a la víctima que la situación que está viviendo es intrínsecamente injusta. Es normal que se sienta culpable, triste, avergonzado y que tenga sentimientos de terror y miedo. Se debe asegurar al niño que no debe mantener la agresión en secreto y que debe transmitirla a un adulto que le genere confianza y también al personal docente del centro escolar. Antes y durante la resolución del problema, es importante que la víctima este acompañada en todo momento y evite ir a lugares problemáticos en los que exista más posibilidades de que se produzca la agresión. Además, resulta fundamental apoyar al niño en cuanto a la expresión emocional adecuada y el afrontamiento de la situación, evitando que responda a la violencia con agresión.

viernes, 25 de mayo de 2018

Almudena Segura Rodríguez. Acogimiento. Testimonios de los protagonista

En este vídeo se encuentran los relatos de varias personas que fueron acogidas por familias y el bien que supuso para ellos y para sus propios padres, porque esta iniciativa supuso una oportunidad para tener un futuro mejor. Almudena Segura Rodríguez

lunes, 14 de mayo de 2018

Película WONDER.

 Película WONDER: August es un niño que nació con un problema de deformidad facial. Esto ha impedido que hasta quinto curso asista a la escuela pública, pero ha llegado el momento de que lo haga. Integrarse no va a ser fácil, pero August pondrá todo su empeño.
Una película para todas las edades que nos deja un mensaje muy valioso.


Si tuviera que definir a Wonder, diría que es una película que toca el alma, y la toca porque consigue que te pongas en la piel del protagonista principal y de cada uno de sus otros protagonistas.
La película habla de la dureza de la vida, del acoso escolar, de como cada uno de nosotros libramos una batalla interna y como debemos afrontar la vida siendo como somos, con nuestras virtudes y nuestros defectos, aceptando nuestra persona, enfocándonos en lo importante. Me quedo con las frases: Si puedes elegir entre tener razón y ser amable, elige ser amable. Y trata bien a las personas, puesto que todo el mundo está librando su propia batalla interna y si al final quieres conocer a alguien de verdad, basta con mirar.
Os recomiendo ver esta película por el simple hecho de que llega al corazón.




BEGOÑA BRENLLA DEL ORO
La historia de Adrián Martín Vega no es una historia triste, sino inspiradora. Nació hace 11 años en Málaga, España, con hidrocefalia, malformaciones congénitas en sus manos y un talento innato para la música. No pasó demasiado tiempo hasta que sus padres se dieron cuenta que su pequeño tenía perfil de artista.



Su camino dentro de la música comenzó oficialmente en 2014, con un vídeo publicado en youtube. Acompañado por su hermana, Adrián interpretó una impecable versión de "Qué bonito", una canción popularizada por su ídola, Rosario Flores. Desde entonces, participó de distintos programas, como el reality español Mamá, quiero ser artista o la Teleton estadounidense. Y así, su sueño comenzó a materializarse.

 Sus padres consiguieron que Adrián editara su disco debut,Lleno de vida, acompañado por reconocidos músicos como José Luis Perales, Niña Pastori, Coti, Fraco de Vida y, claro, Rosario Flores. El trabajo no sólo fue un éxito en ventas, sino que además consiguió alzarse con una nominación al Grammy Latino 2016 , dentro de la categoría mejor álbum vocal pop tradicional.



https://www.youtube.com/watch?v=Pz3_ER5exk4


DAVID BARJA ESTÉVEZ

viernes, 4 de mayo de 2018



Ola chic@s, despóis de comentar Leandro esta nova na clase ao día seguínte apareceu no xornal.

O Tribunal Supremo determinou que basta con que os fillos e fillas escoiten como sua nai é vítima dunha agresión machista polo seu pai, parella ou ex-parella para que os xuíces condenen ao autor con unha pena superior, ao poder impoñerlle o agravante que recolle o Código Penal polo feito de actuar "en presencia de menores".
       A Sala do Penal do alto tribunal fixa esta doctrina ao rechazar o recurso de casación dun agresor que reclamaba que se lle retirase o agravante do delito da súa condena porque cando golpeou a súa muller e lanzóuna contra unha cama, o que lle produxo contusións, a escea non foi vista diretamente polos seus fill@s, que sí estaban nese momento no interior da vivenda, pero non no cuarto onde ocurríu a agresión.
       O Supremo desatende a reclamación deste condenado en sentencia firme e aproveita a súa resolución para estender o alcance deste agravante da violencia machista. A sala indica que o aumento da sanción penal por actuar "en presencia de menores" non pode quedar restrinxida ás ocasións nas que haxa unha "percepción visual directa" da violencia por parte dos fill@s, senon que tamén " a de estenderse ás percepcións sensoriais doutra índole que lles posibiliten ter conciencia de que se está a executar unha conduta agresiva de feito ou de palabra propia dunha escena de violencia".
       O ponente entende que "a expresión en presencia non se ten que interpretar no sentido de que os menores teñen que atoparse físicamente diante das persoas que protagonizan a escena violenta, de modo que o menor poida ter unha percepción visual directa delas". Destaca que en moitos casos os menores non se atopan dentro do cuarto de seus proxenitores que realizan as escenas violentas, "pero escoitan e son plenamente conscientes do que está a suceder".


Pili González Iglesias

miércoles, 2 de mayo de 2018

Adrian Fábregas - Vídeo 40 detenidos

Hola clase! quería deixarvos un vídeo q atopei pola rede relacionado co que vos comentei na clase de 40 detenidos por compartir material infantil, entre eles, médicos , informáticos, avogados... Ainda que finalmente a cifra acadou os 56 detenidos con algún xuíz de polo medio. Non ten perda o vídeo explicano todo votadelle un ollo! un saúdoç

ADRIÁN FÁBREGAS HERBOSA


https://www.youtube.com/watch?v=s0SPdVRVR1g

miércoles, 18 de abril de 2018

PALABRAS A GRITOS







Os quiero enseñar un cuento y un vídeo que descubrí que trata sobre lo que hemos estado trabajando en clase sobre la prevención de abusos sexuales.

 CUENTO: ¡MI CUERPO ES MÍO!




 




El cuento refleja perfectamente el mensaje que queremos transmitir a los niños y niñas tanto con las imágenes como con el texto.
 Que tienen el derecho de expresarse libremente ,de decir NO.
 Que pueden y tienen que hablar con una persona adulta cuando suceda algo que no le guste o que vea inapropiada y le haga sentir incómodo/a.
 Debemos prevenir esto para que ningún niño o niña sienta repulsión, odio,soledad,tristeza,ansiedad,ira…
Los niños y niñas tienen que disfrutar de su infancia, nada ni nadie debe aprovecharse de su inocencia y desconocimiento del mundo adulto.
 No permitamos que esto pase, como educadoras y educadores tenemos la labor de prevenir el abuso sexual en el aula, tenemos que darle la seguridad y confianza a los niños y niñas para que cuenten con nosotros y nosotras ante cualquier problema o dificultad, tenemos que hacerle saber que los escucharemos y comprenderemos y que les ayudaremos a encontrar una solución a su temor o dolor.
QUE PUEDAN DECIR LIBREMENTE :
 -NO ME TOQUES
 -NO QUIERO

A continuación os dejo el enlace del vídeo.

https://www.youtube.com/watch?v=3Teabv6bJ4o&t=54s
(OJO EL ENLACE ACTIVA EL VIDEO EN EL SEGUNDO 54 PONERLO DESDE EL PRINCIPIO PARA VER TODA LA HISTORIA)

Este vídeo refleja lo mal que lo pasan estos niños y niñas, se sienten solos y solas, no saben a quien acudir, sienten una horrible angustia dentro de su cuerpo , que no saben como y a quien expresarla.
Por eso al trabajar la prevención de los abusos sexuales estamos ayudando a muchos niños y niñas, tenemos que evitar que esto ocurra.
Nosotras y nosotros tenemos que cambiar la sociedad del futuro, está en nuestras manos enseñar a hacer el bien y no el mal, enseñar a ser felices y no infelices, enseñar a ser generosos y no egoístas, enseñar a AMAR​ y NO ​a ODIAR.
Sandra Ares Gude

miércoles, 4 de abril de 2018

Magníficos contos para nenos/as en acollemento familiar ou residencial creados pola educadora Verónica Pérez Gutiérrez.

Ola Piña! Fai uns días descubrín a Verónica Pérez Gutiérrez, educadora, acolledora dunha nena e escritora de contos para as crianzas coa temática do acollemento familiar. Actualmente é coordinadora educativa dun dos centros de menores da Fundación Eudes en San Sebastián-Donostia. A súa colección de Cuentos para Haizea, adicado á súa filla de acollida, creouse coa finalidade de mostrar a todos esos/as nenos/as, inmersos en intervencións familiares, centros, casas, pisos de acollida, acollementos familiares, que as súas historias son reais e compartidas por millóns de nenas e de nenos que se transforman en divertidos personaxes e permítenos acercarnos máis a eles/as.

Algúns dos seus contos son:


Onde se conta o paso dun neno ou dunha nena dun piso de acollida a unha casa. Os cambios dannos medo, pero se os facemos acompañados resultan máis doces. Xogamos coa ficción, onde acompañaremos a un amorodo no seu paso de bolsa de lambetadas a castela de chocolate.


Pensado para transmitir ás crianzas: "Se o intentas, xa poderás". Cómpre inculcarlles tranquilidade e paciencia, pois cada crianza poden tardar máis ou menos que outra en adquiren un hábito ou destreza. Se se intenta algo sen rendirse, conseguiráno.


Cando unha nena ou un neno debe de ingresar nun centro de acollida a través do centro escolar. A nosa misión será a de apoialos e proporcionarlles novas oportunidades na saída do seu fogar


Cando unha crianza non pode vivir cos seus proxenitores. Sempre se intenta non afastar o/a menor do seu núcleo familiar, pero algunhas veces, cando nos 2 anos de marxe a familia non cambia, a crianza é enviada a un centro de acollida polos servizos sociais para velar pola súa protección e o seu desenvolvemento integral.


Como vive o acollemento o/a irmá/n de acollida.


Este conto é unha boa ferramenta para explicarlles porque non poden vivir na casa cos/coas seus/súas pais/nais. Como/a educadores/as sérvenos para adentranos nas emocións do/a menor, para que poidan expresarse como se senten, onde o noso papel será o de acompañalos/as.


Trata sobre o reclamo dunha crianza cara a súa nai. A importancia de ter unha figura materna ou paterna, na que o/a menor se sentan apoiados sempre.


Nesta ligazón podedes acceder para adquirir os seus contos en castelán: http://cuentosparahaizea.com/

As súas últimas publicacións son:

Vero1
Onde se aborda os medos e as dúbidas que os/as nenos/as senten cando lles anuncian e explican que irán a vivir cunha familia acolledora.

Vero3
Plantea á crianza mediante a metáfora dun parque, a vivencia das visitas. O parque é a testemuña das emocións que unha crianza sente en torno ás mesmas coa familia biolóxica.


Penso que os contos son unha gran ferramenta para explicar ás crianzas temas sensibles ou temas que non nos atrevemos ou non sabemos como contarlles xa que non atopamos as verbas axeitadas. A través da imaxinación e das personaxes que interveñen nos contos fáisenos máis doado abordar dito tema e así eles/as mesmos/as o comprendan dunha maneira máis fácil e preta.

Espero que vos gustase.





Miriam Antelo Miguéns.

Pequeño Pescaito

Pececito


Os voy a contar  una historia, no es fácil de asumir, es dura pero es una realidad.
Es algo que nadie quiere que suceda, es algo impensable, es un sufrimiento que no acaba, es una gran injusticia.



Un día nació un niño al que le  pusieron de nombre Gabriel como el ángel, sus padres lo amaban querían lo mejor para él ,pero un día algo malo paso, les arrebataron su bien más preciado su hijo, España se volcó con ellos pero el final...fue doloroso.
Alguien cercano a ellos le quito la vida a este pequeño.
A Gabriel  le quitó la infancia, le quitó su futuro, le quitó su sonrisa, le quito su inocencia
le quitó la vida le quitó todo.
A sus padres le quitó la sonrisa de la cara, le quitó la esperanza, le quitó la vida de su hijo su vida.
Sus padres lucharon en todo momento por saber la verdad como unos grandes valientes al igual que Gabriel.


Esto lo explica muy bien Andy Moradiellos:

Carta de un pececito

Mama estoy bien, pese a que estes muy triste, se que tu primer pensamiento es que no lo merecía y es cierto, no lo merecía tienes toda la razón, pero no quiero que pienses que somos los perdedores de esta historia, por que he vencido mamá , aunque el precio para vosotros haya sido muy alto, he vencido y estoy feliz en un lugar donde nunca jamás nadie podrá hacerme daño, he vencido mamá porque nunca la bruja del cuento pensó que un pez tan pequeñito fuera a plantarle cara, he sido valiente mamá, aunque mi cuerpecito es pequeño, digo pequeño en comparación con mi corazón y mi valentía, nunca pensé que fuera tan poderoso mamá pero lo soy y he ganado.
Os he enseñado la verdadera cara de un alma oscura, he rescatado a papa de las fauces de la bruja, he podido romper ese hechizo que nunca nadie pudo romper, por que soy mágico mamá, por más que hayan querido esconderme brillo mamá, he conseguido que papá y tú estéis más unidos que nunca, no creáis que no os he visto agarraros las manos como nunca, he ganado mama y soy invencible, invencible y eterno, soy eterno en el corazón del mundo, en vosotros que sois yo mismo y en la mente de la bruja malvada que siempre me verá en sus sueños y cada vez que intente ser feliz, mire a un niño o al suyo propio si alguna vez consigue que alguien vuelva a amarla.
Soy un guerrero mamá aquí donde os estoy esperando a todos, tengo una armadura dorada y brilla más que el sol, por que yo soy el sol, el que os alumbrará siempre en los días más difíciles, soy el encargado de iluminar la mirada y el corazón de todos los que aún vivís ahí, en ese lugar hostil y lleno de maldad, para que caminéis lo más felices posible hasta mi reino de hadas, donde nunca entran brujas malas, ni personas con el alma contaminada, solo vosotros mamá, las personas como tu o como yo.
Hay una princesa en este reino, se llama Marta y es muy bonita mamá, tiene un hermoso castillo desde el que podemos ver el mar, me cuida mucho por que dice que me comprende muy bien, bajamos todos los días a la playa y hacemos en la arena pescaditos y castillos, pero estos castillos no se los lleva el mar, ni los pescaditos se deshacen con las olas por que queremos que todos veáis lo bonitos que son.
Marta me dice que no estéis tristes, que allí solo somos piel pero aquí somos solo lo que importa, somos alma, almas limpias, grandes y todos un día dejaremos de estar allí para venir aquí, menos las personas malas que siempre estarán atrapadas en sus remordimientos. Mama descansa, hemos ganado y lo he conseguido yo solo, siendo un pescadito tan pequeño, sois libres papá y tu por que ya no hay personas malas tan cerca de vosotros. No os soltéis las manos por que es cuando más brilla mi armadura, si, la del guerrero, la del príncipe que con su luz alumbro el camino de la verdad y dejó al descubierto el odio, la maldad y la mentira, mamá nos volveremos a ver y te enseñaré todos los pececitos que dibujo en la orilla del mar, mamá hemos ganado, mamá hoy he vencido a la oscuridad. #todossomosgabriel
Os dejo un enlace de la noticia:
También os dejo un enlace de una canción que me gustaría que escucharais:
Para mi Andy habla desde lo más hondo de su corazón siendo humilde y sincero, en sus palabras no hay odio, hay una dura realidad hay una verdad.
Donde no solo habla de Gabriel sino que hace mención a Marta del castillo, queriéndonos decir que como el, como ella, como tantos y tantas han sufrido esto, algo que nadie se merece,algo que no debería ocurrir jamás, algo que es espeluznante, algo que debe acabar NADIE MÁS.


Sandra Ares Gude

lunes, 2 de abril de 2018

O RACISMO NOS MENORES.


Comparto esta noticia que vin hoxe dunha agresión racista entres menores:


COMO INTERVIR O RACISMO NA AULA
A conduta dun individuo é resultado dunha longa aprendizaxe, para ensinar aos nenos/as para diferenciar entre condutas NON RACISTAS e RACISTAS. Ensinarlles aos nenos/ as a que todos/ as gozan dos mesmos dereitos que calquera outro neno/a, ensinarlles que máis aló da raza, relixión, culturas, costumes… todos somos iguais.

O período máis adecuado para evitar o desenvolvemento de condutas racistas é na infancia. As experiencias adquiridas nesta etapa van repercutir na adolescencia e na forma en que este se enfronte a novas situacións, para cando sexa adulto saiba o que significa o racismo.
  • O ensino deberá estar organizada de forma flexible. Trátase de concibir unha escola aberta á diversidade, onde haxa respecto de todos/ as e a cada unha das culturas que a integran.
  • Os plans de estudo escolares xogan un papel importante, xa que a través deles pódese coñecer e respectar as distintas civilizacións, culturas e relixións.
  • Os medios de comunicación ocupan un importante papel á hora de facilitar a aprendizaxe das condutas. Estes xogan co impacto psicolóxico da imaxe, en función da selección desa imaxe pode desencadear sentimentos e actitudes sociais ou antisociais. Han de evitarse a publicidade con contidos discriminatorios para colectivos ou individuos concretos, pola súa cor de pel, sexo, idade… etc.
  • Todos os esforzos por combater e por previr o racismo onde se nutre a aprendizaxe que se deu no seo dunha sociedade determinada.

Para traballar na aula este problema debemos comezar marcando uns obxectivos específicos que son os que guiarán a nosa intervención:
  1. Coñecer as actitudes racistas do alumnado.
  2. Coñecer as diferenzas das actitudes racistas en función das afeccións do alumnado.
  3. Coñecer as diferenzas das actitudes racistas en función do sexo do alumnado.
  4. Coñecer o  autoconcepto do alumnado sobre o racismo.
  5. Saber o grao de coñecemento sobre o racismo no alumnado.
  6. Coñecer se os alumnos consideran que os inmigrantes supoñen un colectivo competitivo dentro da sociedade.
  7. Coñecer as actitudes racistas en función da formación das familias.
  8. Coñecer a influencia dos medios de comunicación nas actitudes racistas.
  9. Coñecer o grao de tolerancia entre os alumnos/ as.
  10. Coñecer o nivel de solidariedade cara aos alumnos/ as inmigrantes.

Desde a escola levan a cabo as seguintes funcións:
  • Levar a cabo programas de educación intercultural que permitan o desenvolvemento de actitudes sociais nos alumnos/ as para que leve a cabo unha convivencia pacífica entre grupos pertencentes a distintas culturas.
  • Colaboración do alumnado e os distintos profesores/ as para crear actitudes positivas.
  • Traballar conxuntamente cos alumnos/ as pero non de forma esporádica senón expondo métodos e plans eficaces, con axuda de documentación e coas persoas relacionadas con este tema, co cal poderían acudir ao centro para dar charlas e dar unha visión máis realista do que supón o racismo e a que nos leva en moitos casos.
  • Evitar a formación de prexuízos na medida do posible.
  • De forma especial naqueles Centros nos que os alumnos/ as xitanos/ as representasen unha parte da poboación significativa, deberían idearse programas destinados ao establecemento de pautas de convivencia e intercambio de culturas entre a raza  paya e a xitana.
https://www.youtube.com/watch?v=qGDvt4yKTiM
Comparto este video no cal se ven os diferentes prexuizos que poden chegar a ter as persoas, neste caso os nenos/as. Neste video pódese ver a percepción que se teñen tanto dos demais como de sí mesmos. Cada neno/a é diferente e iguais a vez xa que todos somos seres humanos.
Imagen relacionada
638 × 479Las imágenes pueden estar sujetas a derechos de autor



















ZAIRA IGLESIAS

638 × 479Las imágenes pueden estar sujetas a derechos de autor